Parę dni temu mogliśmy obchodzić aż 77 rocznicę Warszawskiego Powstania. Była to wówczas największa zbrojna akcja podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Z rozkazu Dowódcy Armii Krajowej gen. Komorowskiego, miała swój początek 1 sierpnia 1944 roku. Przez kolejne 63 dni powstańcy toczyli bitwę, której ideą była niepodległa Polska, wolna od niemieckich działań wojennych i sowieckiej władczości. Wedle obliczeń, aż 16 tys. osób zostało zabitych w trakcie walki o stolicę, natomiast rannych zostało 25 tysięcy osób, wśród nich więcej niż sześć tysięcy ciężko rannych. Na dodatek, około 30 procent osób, które w trakcie Powstania Warszawskiego straciły życie, to ofiary mordów prowadzonych poprzez policyjne formacje niemieckie a także wojskowe. Bez żadnych wątpliwości największe wzmożenie rzezi na ludziach miało miejsce w czasie pierwszych 2 tygodni sierpnia 1944 - kiedy obowiązywał rozkaz Hitlera o eksterminacji ludności Warszawy.

Jednakże, mimo ogromnego poświęcenia a także niewiarygodnego bohaterstwa żołnierzy AK, i "zwykłych" niemundurowych - Powstanie nie udało się. Pomimo tego, bezsprzecznie powinno się dbać o odwagę a także pamięć ludzi biorących udział w walkach i oddać im zwyczajny szacunek, gdyż przecież toczyli walkę w imię wolności i godności człowieka. W związku z tym warto nie tylko w ten 1 dzień w ciągu całego roku, ale również częściej zatrzymać się na parę chwil w tym codziennym pędzie życia i uświadomić sobie, jak dużo poświęceń i wyrzeczeń musieli znosić ludzie w tych trudnych czasach i w jak bohaterski sposób pokazywali swoją odwagę, heroizm, determinację oraz chęć jednoczenia się. Dzisiaj łatwo jest tak po prostu oceniać tych ludzi, jednak nie zapominajmy o tym, że żyli oni w znacznie odmiennych realiach niż my. Warto oprócz tego zaznajomić się porządnie z historią Powstania Warszawskiego, po to by poznać więcej informacji, które są niezmiernie ważne i potrafią zmienić nasze postrzeganie niemalże całkowicie. Pokażmy swoją empatię i respekt.